ณ วัดๆ หนึ่ง เหล่าลูกศิษย์ได้ถามพระอาจารย์ว่า
“ทำอย่างไรถึงจะประสบความสำเร็จได้”
อาจารย์จึงพูดว่า
“วันนี้พวกเราจะเรียนเรื่องธรรมดาๆและง่ายที่สุด นั่นคือให้ทุกคนแกว่งแขนไปข้างหน้าให้สุด แล้วแกว่งไปข้างหลังให้สุดเช่นกัน “
พระอาจารย์สาธิตให้ดู พร้อมกับกำชับว่า
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ให้แกว่งแขนวันละ 300 ครั้ง ทุกคนทำได้หรือเปล่า ?”
เหล่าลูกศิษย์รู้สึกสงสัยจึงถามว่า
“ทำไมต้องทำเรื่องอย่างนี้”
พระอาจารย์ตอบว่า
“หลังจากทำเรื่องนี้แล้ว ผ่านไปหนึ่งปี พวกเจ้าจะรู้ว่า ทำอย่างไรจึงจะประสบผลสำเร็จ”
เหล่าลูกศิษย์คิดในใจว่า
“เรื่องง่ายๆอย่างนี้ ทำไมถึงจะทำไม่ได้”
หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน พระอาจารย์ถามเหล่าลูกศิษย์ว่า
“เรื่องที่อาจารย์สั่งให้ทำ มีใครยังทำอยู่หรือเปล่า?”
ลูกศิษย์ส่วนใหญ่ยังตอบอย่างมั่นคงว่า
“ยังทำอยู่ครับ”
พระอาจารย์รู้สึกพอใจ พยักหน้าบอกว่า
“ดีๆ”
และเมื่อผ่านไปอีกหนึ่งเดือน พระอาจารย์ก็ถามอีกว่า
“ตอนนี้ใครยังทำอยู่อีก”
ที่สุดก็เหลือเพียงครึ่งเดียวที่บอกว่าทำแล้ว
หนึ่งปีผ่านไป พระอาจารย์ถามทุกคนว่า
“พวกเจ้าจงบอกซิว่า การออกกำลังกายด้วยการแกว่งแขนแบบง่ายๆ ยังมีใครยังคงทำอยู่”
ตอนนี้มีเพียงคนเดียว ที่ตอบว่ายังคงทำอยู่
พระอาจารย์จึงพูดว่า
“อาจารย์เคยบอกกับพวกเจ้าว่า เมื่อทำเรื่องนี้เสร็จพวกเจ้าจะรู้ว่าทำอย่างไรจึงจะประสบผลสำเร็จ ตอนนี้สิ่งที่อาจารย์อยากจะบอกพวกเจ้าคือ เรื่องที่ทำง่ายที่สุดในโลก บ่อยครั้งก็เป็นเรื่องที่ทำยากที่สุด เรื่องที่ทำยากที่สุด ที่บอกว่าง่ายเพราะขอเพียงยอมไปทำ ใครๆก็สามารถทำได้ และที่บอกว่าเรื่องง่ายทำยากก็เพราะ
ว่า คนที่ทำได้อย่างแท้จริง ต้องทำอย่างสม่ำเสมอและต่อเนื่องซึ่งเป็นสิ่งที่น้อยคนจะทำได้”
หลังจากนั้น พระรูปที่ทำต่อเนื่องและสม่ำเสมอก็ได้เป็นเจ้าอาวาสองค์ต่อไป ในบรรดาศิษย์ทั้งหลายมีพระรูปนี้ที่ประสบความสำเร็จอยู่รูปเดียว
Credit: 100 คนคิด 10 คนทำ 1 คนสำเร็จ