ในงานเลี้ยงแห่งหนึ่ง จอห์นนั่งอยู่ตรงข้ามกับผู้หญิงคนหนึ่ง เขาพูดไปตามมารยาทว่า
“คุณสวยจริง ๆ ครับ”
ผู้หญิงคนนั้นกลับไม่รับน้ำใจ ไม่แม้แต่จะกล่าวคำว่าขอบคุณ เธอพูดออกไปอย่างยโสว่า
“น่าเสียใจ ฉันไม่อาจชมว่าคุณหล่อเหมือนที่คุณชมว่าฉันสวยได้!”
จอห์นพูดออกไปอย่างสุภาพว่า
“ไม่เป็นไรครับ แต่คุณควรฝืนใจฝึกพูดโกหกเหมือนผมบ้างก็ได้นะครับ”
ผู้หญิงคนนั้นรู้สึกอับอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง
ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้ :
การชื่นชมกันและกันแม้ว่าจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ก็เป็นน้ำหล่อเลี้ยงความสัมพันธ์ให้ยืนยาวได้