เพื่อนที่ให้ของขวัญล้ำค่าแก่เรามากที่สุด
ณ วันหนึ่งของฤดูร้อนอันอบอ้าว มีแมลงเม่าตัวหนึ่งกำลังเล่นกับตั๊กแตนอย่างสนุกสนานในท้องนา ระหว่างที่เล่นกันอย่างเพลิดเพลิน ตั๊กแตนหันไปเห็นว่าพระอาทิตย์กำลังเลื่อนลับขอบฟ้า ตั๊กแตนไม่อยากเล่นต่อแล้ว จึงพูดว่า… “นี่ วันนี้เราเล่นกันแค่นี้นะ แล้วพรุ่งนี้เราค่อยมาเล่นกันใหม่!” แมลงเม่าเอียงคอสงสัย “อะไรนะ พรุ่งนี้งั้นเหรอ…พรุ่งนี้คืออะไร วันนี้เป็นวันสุดท้ายไม่ใช่เหรอ แล้วพรุ่งนี้คืออะไรกัน” “พรุ่งนี้ก็คือวันที่มาหลังจากพระอาทิตย์ตก และมีดาวเป็นประกายระยิบระยับบนท้องฟ้าน่ะสิ ในเวลากลางคืน สัตว์ทั้งหลายจะหลับใหล พอพระอาทิตย์ขึ้นอีกครั้ง สัตว์ทั้งหลายก็จะตื่นจากการหลับนั่นละคือวันพรุ่งนี้” แต่ไม่ว่าตั๊กแตนจะอธิบายยังไง แมลงเม่าก็ไม่เข้าใจ เพราะว่าแมลงเม่ามีชีวิตอยู่ได้แค่วันเดียวเท่านั้น วันต่อมาตั๊กแตนพยายามมองหาแมลงเม่าแต่ก็หาไม่เจอ ตั๊กแตนจึงไปเล่นอย่างสนุกสนานกับกบ ซึ่งเป็นเพื่อนใหม่ ทั้งสองเล่นกันอย่างเพลิดเพลินตลอดฤดูร้อน เมื่อถึงฤดูใบไม้ร่วง ที่มีสายลมเย็นๆ…